Vorige week om deze tijd scheelde het maar weinig toen ik door een wilde hond werd aangevallen! Gelukkig kreeg ik het voor elkaar om me los te wrikken en me te verlossen van die kwijlende mond. Toen ik hem nog achter me hoorde dribbelen, klom ik snel op een rots en rende ik zo snel als ik kon naar een veilige plek.
Ik klom steeds hoger op de klif en af en toe achterom kijkend, hopende dat ik dat zwarte beest niet meer zou zien!
Uiteindelijk leek het erop alsof de kust eindelijk vrij was en besloot ik even te rusten in deze grote grot. Terwijl ik op adem aan het komen was, luisterde ik aandachtig of ik voetstappen zou horen…
Ik luisterde met gespitste oren of ik in de verte nog geluiden hoorde. De heftige wind raasde langs mijn oren maar ik hoorde en zag verder geen loerend gevaar. Ik slaakte een zucht van opluchting, de wind ging weer wat liggen en het was bevredigend stil om me heen. Ik was er zeker van dat er geen gevaar meer op de loer lag.
Na enige aarzeling verzamelde ik alle moed bij elkaar om de veilige grot weer te verlaten. Ik wist dat wanneer ik de nacht wilde overleven ik naar een plek aan de andere kant van de klif moest gaan waar het minder hard waaide.
Op een nabij gelegen rots nam ik ook nog even de tijd om naar mijn verwondingen te kijken. Kijk naar al die blauwe plekken en bulten!
Al rondzwervende in het bos liep ik tegen een wensboom aan. Omdat ik niet zo heel veel geluk heb gehad de laatste tijd, besloot ik op een tak te gaan zitten en een wens te doen. Ik kan helaas niet zeggen wat ik gewenst heb, want dan komt hij niet uit, maar je zal er vroeg of laat achter komen …
Eindelijk, ik heb het tot de andere kant van de klif gehaald! Al waar het weer rustiger was, de zon meer scheen en waar een mooie schuilplaats wachtte. Ik had een paar aardig hectische dagen acht de rug, maar het was een hele opluchting om eindelijk wat brandhout te kunnen sprokkelen en me voor de nacht klaar te maken.
Ze zeggen dat het reizen je sprakeloos maakt en je vervolgens een verhalenverteller wordt, ik begin daar nu de waarheid van in te zien…
